Obiecałem sobie nie zajmować się na blogu pisarzami, ale już raz zrobiłem wyjątek dla Masłowskiej, więc liczba grzechów od tego wpisu nie wzrośnie. Poniższy wywiad: http://www.dwutygodnik.com/artykul/5680-slawa-teatr-niskobudzetowy.html wydaje mi się kolejnym dowodem na to, że jej geniusz najpełniej objawia się tam, gdzie Masłowska nie daje mu własnej formy, czyli w rozmowach. Dostajemy w nich to, co ta dziewczyna/kobieta ma najcenniejsze: język oraz skrajnie okrutną i zabawną jednocześnie wizję świata, której prawdziwości trudno się oprzeć. Może to wyglądać na ustawianie się z nią do wspólnego zdjęcia na ściance, ale trudno. Mnie sobie wygumkujcie albo zaklejcie banerem Volvo.